Klubowo - plenerowo
Środa, 26 sierpnia 2015
· Komentarze(1)
Kategoria rekreacja
Dziś taki nietypowy dzień. Z racji nałożenia się kilku ważnych spraw w życiu klubowym za namową Limita zwołałem specjalne spotkanie klubowe, a żeby było niecodziennie to spotkanie w plenerze.
Z rana czynię sprawy różne. Wybija 15:00 wrzucam w siebie obiadek i zasuwam do Oddziału. Zamiast na Marko tym razem postanowiłem jechać przez Mec. Po tych górkach i dwóch dniach odpoczynku wjazdu na Mec nawet nie odczułem.
Na Dęblińskiej jestem kwadrans przed godziną zbiórki. Wpadam do biura pozałatwiać trochę sprawunków. Dzwoni Kocur, że jest na dole. Nim się ogarnąłem wlazł na górę i tak przesiedzieliśmy do 16:00. Już mamy wychodzić, spoglądam przez okno, a tam ku zaskoczeniu i spontanicznemu ogłoszeniu stawia się prawie cały skład.
Przywitanko, wybieramy wariant jazdy. Pada na Park Śląski. Rozpędzamy maszyny i prowadząc grupę jedziemy do wyznaczonego spontanicznego celu. Przez Stawiki, Borki, Dąbrówkę i Siemce docieramy do Parku. W okolicach ZOO zasiadamy na trawce i obgadujemy przyszłe plany oraz wspominamy to co w okresie wakacyjnym udało się zrealizować. Chyba przerzucę zebrania w biurze, na zebrania plenerowe jak tak frekwencja będzie dopisywać.
Pora wracać do macierzy, bo większość co prawda po pracy, ale niektórzy na nockę mieli. Limit odłącza się od razu, Kotek się traci zaraz za Silesią. Resztę składu prowadzę slalomem przez Bogucice na Dąbrówkę, aby wskoczyć na Burowiec i Morawę. Na końcu Szopienic odbijają Mario z Maćkiem, a resztę załogi z Adim odwozimy dalej. Przelatujemy przez Stawy Hubertus i kawałek ciągniemy szlakiem Pogranicza do ul. Mikołajczyka. Tam się żegnamy z Darkiem, Pawłem i Andrzejem, którzy odbiją na Mysłowice.
Na Pawiaku odbija Ela, następie odstawiamy Waldiego. W dwójkę z Adim kręcimy na centrum spotkać się jeszcze z Krzyśkiem, którego spotkanie ominęło, bo siedział w pracy.
Ssanie się włącza, przycumujemy przy Pomniku Kiepury wszamając po kebsie i ruszamy w kierunku Szpitala Wojewódzkiego. Po drodze dzwoni Krzysiek, że już wyjechał z pracy i jedzie w naszym kierunku. Na wysokości akademików wpadamy na siebie. Chwilę gadamy i odstawimy Krzycha na Legionów pod dom. Wszyscy odholowani i dogadani. Z Adrianem na koniec się żegnamy i każdy kręci w swoim kierunku na kwadrat.
Co jak co, ale po raz kolejny na spontana mile spędzony dzionek.
Z rana czynię sprawy różne. Wybija 15:00 wrzucam w siebie obiadek i zasuwam do Oddziału. Zamiast na Marko tym razem postanowiłem jechać przez Mec. Po tych górkach i dwóch dniach odpoczynku wjazdu na Mec nawet nie odczułem.
Na Dęblińskiej jestem kwadrans przed godziną zbiórki. Wpadam do biura pozałatwiać trochę sprawunków. Dzwoni Kocur, że jest na dole. Nim się ogarnąłem wlazł na górę i tak przesiedzieliśmy do 16:00. Już mamy wychodzić, spoglądam przez okno, a tam ku zaskoczeniu i spontanicznemu ogłoszeniu stawia się prawie cały skład.
Przywitanko, wybieramy wariant jazdy. Pada na Park Śląski. Rozpędzamy maszyny i prowadząc grupę jedziemy do wyznaczonego spontanicznego celu. Przez Stawiki, Borki, Dąbrówkę i Siemce docieramy do Parku. W okolicach ZOO zasiadamy na trawce i obgadujemy przyszłe plany oraz wspominamy to co w okresie wakacyjnym udało się zrealizować. Chyba przerzucę zebrania w biurze, na zebrania plenerowe jak tak frekwencja będzie dopisywać.
Pora wracać do macierzy, bo większość co prawda po pracy, ale niektórzy na nockę mieli. Limit odłącza się od razu, Kotek się traci zaraz za Silesią. Resztę składu prowadzę slalomem przez Bogucice na Dąbrówkę, aby wskoczyć na Burowiec i Morawę. Na końcu Szopienic odbijają Mario z Maćkiem, a resztę załogi z Adim odwozimy dalej. Przelatujemy przez Stawy Hubertus i kawałek ciągniemy szlakiem Pogranicza do ul. Mikołajczyka. Tam się żegnamy z Darkiem, Pawłem i Andrzejem, którzy odbiją na Mysłowice.
Na Pawiaku odbija Ela, następie odstawiamy Waldiego. W dwójkę z Adim kręcimy na centrum spotkać się jeszcze z Krzyśkiem, którego spotkanie ominęło, bo siedział w pracy.
Ssanie się włącza, przycumujemy przy Pomniku Kiepury wszamając po kebsie i ruszamy w kierunku Szpitala Wojewódzkiego. Po drodze dzwoni Krzysiek, że już wyjechał z pracy i jedzie w naszym kierunku. Na wysokości akademików wpadamy na siebie. Chwilę gadamy i odstawimy Krzycha na Legionów pod dom. Wszyscy odholowani i dogadani. Z Adrianem na koniec się żegnamy i każdy kręci w swoim kierunku na kwadrat.
Co jak co, ale po raz kolejny na spontana mile spędzony dzionek.
gozdi89
